Volgende stop tijdens onze reis is Frans-Polynesië. We laten Zuid-Amerika al achter ons en beginnen aan het hoofdstuk Oceanië. We gaan alweer 5 uur terug in de tijd en lopen nu al 11 uur achter op jullie. De hoofdstad van Tahiti is Pape’ete, maar dat stelt blijkbaar niet zoveel voor en er zouden veel mooiere plekken in de buurt zijn, dus zo komen we terecht op Mo’orea, een prachtig eiland dat makkelijk met de ferry vanuit Pape’ete te bereiken is. Felgroene, steile bergen, een lagune (atol) rondom het hele eiland en een onderwaterwereld zoals je ze maar zelden elders ter wereld vindt, Mo’orea blijkt een waar paradijs te zijn, en we vertrekken zelfs een beetje sip naar Australië…

Onze vlucht vanuit Rapa Nui landt pas om 0.15u plaatselijke tijd in Pape’ete, dus we boeken op voorhand alvast een hostel om de nacht door te brengen. Na een (veel te dure) taxirit van de luchthaven naar centrum Pape’ete komen we daar uitgeteld aan. We vallen meteen in slaap en slapen als een roos…tot 5.00 ’s ochtends! Onze natuurlijke klok staat duidelijk nog op Rapa Nui-tijd... We nemen die dag de ferry naar Mo’orea, slechts een half uurtje varen. Hoe dichter we komen, hoe onwerkelijker het wordt. De eerste aanblik van het groene eiland met steile bergen zorgt voor Jurassic Parc-vibes bij ons beiden. Het lijkt wel alsof de T-rex elk moment uit de bush kan komen gestormd

. Om die vervelende dino’s bij ons weg te houden, spuiten we flink wat DEET en dat werkt perfect, want we hebben heel de week geen last van die vervelende beesten (van muggen echter nog wel)! Ook hier huren we een bungalow, maar ditmaal met wat meer luxe dan op Rapa Nui, met een privé-strand aan de lagune. Elke avond worden we van daaruit getrakteerd op een spectaculaire zonsondergang.

Hier geen mountainbikes, maar een scooter om het eiland onveilig mee te maken. Het regenseizoen staat hier voor de deur, maar is nog niet doorgebroken, dus we hebben nog zalig weer. Af en toe maken we wel kennis met de (heel) lokale regenbuien, die zijn hier wel wat anders dan we in België gewend zijn: een half uur onvoorstelbaar harde regen zoals een douche, en nadien klaart alles weer open. De dichtbegroeide bergen en het heel vruchtbare land moeten natuurlijk ergens van komen! Bijna iedere local heeft dan ook fruitbomen in zijn tuin staan (mango, ananas, kokosnoot, banaan, papaya, …). Ze verkopen de vruchten gewoon voor de deur op straat.

Het eiland zelf is gevormd door een gigantische vulkaanuitbarsting en de steile bergen vormen de rand van een gigantische krater. Dat zorgt voor een fantastisch uitzicht, waar we maar niet genoeg van krijgen. We doen hier twee trekkings, één die wat rustiger is en waarbij we we veel dingen te weten komen over de jungle en de geschiedenis van de Polynesiërs en één die veel avontuurlijker is dan verwacht: het al smalle en overwoekerde ‘pad’ houdt plots op en we moeten ons een weg zien te banen door de dichte begroeiing. Een kletterende regenbui zorgt er dan nog eens voor dat de ondergrond extra glad wordt. Resultaat: kletsnat, vol modder, benen vol schrammen, maar (gelukkig) een fantastisch uitzicht.

We rijdenhet eiland helemaal rond en verkennen de twee mooie baaien: Opunohu Bay en Cook’s Bay, genoemd naar James Cook, de bekende ontdekkingsreiziger, die hier ook aan wal heeft gelegen (alvorens hij de kop werd ingeslagen in Hawaii).

We krijgen ook de kans om een keer te gaan ontbijten met de locals. De plaatselijke gemeenschap organiseert een ontbijt waar zo’n 100 locals… en twee toeristen samen aan tafel gaan.

. We worden echter met open armen en verse bloemenkransen ontvangen (de vrouwen op Mo’orea dragen bijna allemaal verse bloemen in het haar of in een krans rond de nek en die bloemen groeien hier ook echt overal). Aangezien de zon heel vroeg opkomt, begint de dag hier ook heel vroeg, en zo zitten we om 6.15u dan ook al aan de ontbijttafel. Op het menu staat rauwe tonijn in kokosschilfers (een soort van ceviche), gefrituurde vis, pannenkoeken, een soort van donuts, fishcakes, omelet, vers brood, fruitsla, koffie met kokosmelk en fruitsap. Niet slecht om de dag mee te beginnen .

Tot zover de bovenwaterwereld… We kochten ons hier beiden een duikbril en snorkel en spendeerden bijna de helft van onze tijd in en onder water. Je kunt hier op Mo’orea eender waar de lagune induiken, en je krijgt gegarandeerd een spektakel te zien. De eerste keer dat we gingen snorkelen, zwom er al meteen een pijlstaartrog onder ons. Ook de prachtige koralen en kleurrijke vissen waren knap om te zien.

De dag erna voeren we naar een klein eilandje voor de kust (motu), waar er veel pijlstaartroggen en haaien leven. Dat was een onvergetelijke ervaring, het was telkens weer even kicken wanneer zo’n beest vlak naast, onder of op de duur zelfs tegen ons kwam zwemmen. We zagen die dag ook twee murenes, verstopt tussen het koraal. Wanneer we dichterbij kwamen (nooit opzettelijk, maar altijd door ons geklungel

), leken ze daar niet van gediend te zijn en joegen ze ons snel weer weg met hun gemene koppen. De lagune wemelt hier van de haaien (black tip rifhaaien en citroenhaaien) en net erbuiten zitten de grotere haaien (tijgerhaaien), dolfijnen en walvissen. Die laatsten hebben we trouwens net gemist, want ze zijn vorige week begonnen aan hun migratie naar Antarctica…

We zijn nog een tweede keer dieper de lagune ingetrokken, ditmaal met een boottocht, en ook daar stopten we op een plek waar er tientallen haaien en roggen rondzwommen (ongetwijfeld komen ze ook wel naar de boot omdat ze weten dan mensen hen vaak wel een lekker, reeds gefileerd visje toewerpen). De foto’s zeggen waarschijnlijk meer dan we in woorden kunnen beschrijven

.

Verder vulden we onze dagen hier met luieren op het strand, lekker eten en uiteraard ook cocktails drinken op het strand of in één van de chique resorts

. Haere maru zoals de locals zeggen: Taking it slow.

Morgen verkennen we nog één dag Papeete alvorens te vertrekken naar onze volgende bestemming…

Nana and see you in Australia!

Xxx Peggy en Dimi

Wisten jullie dat:

- De zon hier opkomt om 5u en weer ondergaat om 18u? Om 18.3Ou is het al pikdonker.

- Mo’orea stilaan wegzakt tot uiteindelijk enkel nog de kraterrand boven water zal uitsteken? Dat zal wel nog zo’n 10 miljoen jaar duren.

- Dat er wel nog Polynesisch (reo Maohi) gesproken wordt, maar dat de locals toch voornamelijk Frans spreken, ook onder elkaar?

- We heel blij waren dat Peggy quasi tweetalig is, want Dimi’s Frans is français avec des cheveux sur

?

- Alles in Frans-Polynesië heel duur is? Enkel verse tonijn is hier belachelijk goedkoop, vergeleken met België. Een kilo kostte ons nog geen 9€…

- Het hier aan te raden is om trekkings enkel met een gids te doen en we wijselijk een gids boekten de eerste keer?

- We tijdens die trekking leerden dat er geen giftige of dodelijke planten en/of dieren leven op Mo’orea, buiten giftige paddenstoelen?

- We daarom besloten om een tweede trekking te doen, enkel in het gezelschap van een (veel te hevige) Franse kerel die ook op ons domein verbleef?

- We die Fransman ervan verdachten om toch van die paddenstoelen te hebben gegeten (té hevig gewoon)

?

- Mo’orea (en Tahiti) bekendstaan om hun parels en Monoi-olie (kokosolie geparfumeerd met een typische witte bloem van hier die supergoed ruikt)?

- Tankstations hier niet 24/7 open zijn en we op zondagavond met een heel bang hartje en een meter in het rood net tot aan de bungalow zijn geraakt?