Nepal: van de hemel naar de hel...
Nepal, weer zo'n land dat al heel lang hoog op onze bucket list stond. We hebben beiden erg uitgekeken naar dit hoofdstuk van onze reis. Er wachtte ons immers een ontzettend grote uitdaging in één van de mooiste gebieden op aarde: de Himalaya. We hebben afgezien en kou geleden, maar vooral genoten van al het beste wat de natuur te bieden heeft. We vertoefden bijna letterlijk in de hemel. Helaas veranderde die hemel in de hel toen op 25 april een verschrikkelijke aardbeving in Nepal duizenden mensen doodde en ontelbare huizen verwoestte...
Van KL is het slechts enkele uren vliegen alvorens we arriveren in Kathmandu, de hoofdstad van Nepal. Net als Phnom Penh is ook Kathmandu een
aanslag op onze zintuigen: chaotisch verkeer, een constant getoeter, arme mensen, bouwvallige huisjes, enz. We verblijven in Thamel, de meest toeristische wijk van de stad en we voelen ons er,
ondanks all of the above, meteen thuis. In de smalle doolhofstraatjes, volgepropt met kleine winkeltjes en restaurantjes, overheerst de geur van alle soorten kruiden, wierook en thee. Uit
verschillende winkelstalletjes weerklinkt Nepalese muziek, de mensen zijn hartelijk en het weer is erg aangenaam. We voelen beiden dat Nepal echt iets voor ons zal zijn.
De eerste dagen in Kathmandu hebben we vooral nog wat praktische dingen te regelen. Enkele dagen later beginnen we immers aan een 19-daagse trekking door het Everest gebied, en daar is wel wat
voorbereiding voor nodig. We besluiten dus om de sightseeing in Kathmandu pas na onze trekking te doen,net als onsvisum verlengen om het land nog verder rond te reizen. Vermits we al enkele maanden
met een rugzak rondreizen en vooral warme landen bezocht hebben, moeten we eerst flink wat warme winterkleren kopen. Thamel is daar het Walhalla voor, met letterlijk honderden trekkingwinkeltjes,
van de real deal tot de riel diel. Nadat we slaapzakken, donsjassen, thermisch ondergoed, handschoenen, mutsen, drinkbussen, waterzuiveringstabletten, stapschoenen en crampons hebben gescoord,
wacht ons nog een laatste meeting met onze Nepalese gids (een must voor onherbergzame bergpassen) en zijn we klaar voor de langste wandeling uit ons leven! 
Om aan de hoogte te wennen, stijgen we langzaam. De eerste dagen passeren we enkele 'grote' dorpjes met telkens een mooie stoepa. We brengen
ook een bezoekje aan een klooster waar een yetischedel ligt (yeti's bestaan, het is hierbij zonder fout bewezen, yeti's bestaan!) en het Everest View Hotel, dat met een ligging van bijna 4000m
hoogte het hoogste 5-sterrenhotel ter wereld claimt te zijn. 
De volgende ochtend - say what! 4u is midden in de nacht - staan we in het donker op om naar de top van de Kalapathar-berg te wandelen. Moederziel alleen lopen we met onze koplampjes door het
donker, in het vage licht van de sterren. Onze donsjassen zijn aan de buitenkant een beetje bevroren van de kou. We puffen naar boven - er hangt hier zo weinig zuurstof in de lucht- en moeten om de
haverklap op adem komen, met een bevroren Snickers-reep en ijskoud water als ontbijt (and no coffee, this is just torture!). Wanneer we echter de Melkweg in het daglicht zien vervagen en de zon
zien opkomen achter de bergen, beseffen we dat dat beetje pijn aan onze longen ons wel naar een fantastisch mooie plek heeft gebracht.Vlak voor ons verschijnt de top van de allerhoogste berg ter wereld… The pain is definitely
worth the gain.
Ook de dag daarna staan we voor de zon op, maar dit keer gaan we gelukkig ná een ontbijt op pad. In de mist en de sneeuw beginnen we aan de Cho La-bergpas. We kruipen over gladde rotsen en blijven
enkele uren onophoudelijk in stijgende lijn gaan tot zo’n 5500m, maar zijn omringd door niets anders dan besneeuwde gletsjers en bergtoppen. Dit moet één van de mooiste plekken op aarde zijn, het
lijkt even zo surreëel dat we wel op een andere planeet lijken te zitten! Op de top trekken we onze crampons aan om de steile helling af te dalen en dan eindelijk aan te komen in het dorpje
Tragnak. 
We zitten nog maar net onze voeten op te warmen rond het vuur, wanneer plots het gebouw begint te schudden. Eerst zachtjes, maar geleidelijk aan steeds harder. Is het de wind die genadeloos langs
het houten huisje waait? Is het een lawine? Het water dat op het haardvuur staat te koken, klotst de ketel uit, het huisje kraakt. Iedereen loopt naar buiten. 'Earthquake!' roept de uitbater van
het theehuisje. Iedereen staat er wat verdwaasd bij. Er lijkt niet meteen veel schade te zijn, behalve enkele gammele muurtjes die zijn ingestort. Wanneer de uitbater wilt bellen om te horen wat er
aan de hand is, blijkt er geen contact meer te zijn met de buitenwereld. Geen telefoonnetwerk, geen radio, geen tv, geen internet… We kruipen vroeg in bed, onwetend welke schade er is aangericht.
's Nachts voelen we nog enkele naschokken, maar het is pas de dag erna, wanneer we via een gletsjer het volgende dorpje hebben bereikt, dat we, bijna 24u na de eerste schok, stevig door elkaar
worden geschud. We staan op de eerste verdieping van een teahouse en rennen zo snel als de schok ons toelaat naar buiten. Het hele dorp zit buiten en we merken flink wat schade aan nabijgelegen
huizen. We beseffen beiden dat we hier erg veel geluk hebben gehad. In Gokyo blijken we niet te kunnen blijven, er is namelijk een gletsjer gebarsten, waardoor er lawinegevaar dreigt. Nog steeds
kunnen we geen contact opnemen met de buitenwereld, al sijpelt het nieuws mond-aan-mond binnen: een zware aardbeving heeft het gebied tussen Kathmandu en Pokhara getroffen...
Wanneer we een lager gelegen dorp bereiken, treffen we eindelijk iemand met een werkende satelliettelefoon. Eindelijk kunnen we het thuisfront verwittigen dat met ons alles in orde is. De zucht van
opluchting kunnen we bijna voelen tot in Nepal. Onze gids krijgt echter minder goed nieuws te horen: zijn huis is volledig verwoest, vrouw en drie kinderen zitten noodgedwongen in een
zelfgefabriceerde plastieken noodtent, wachtend op hulp. De volgende dagen gaan we dan ook zo snel mogelijk terug richting Lukla, waar we hopelijk een vroegere vlucht naar Kathmandu kunnen nemen.
Hoe lager we gaan, hoe meer schade de aardbeving aangericht heeft: alle stenen huisjes zijn ingestort, en hier en daar moet men dan ook in een tent slapen. Er zijn ook veel landslides en lawines
geweest, waardoor het pad soms volledig verwoest is. 
Na vier dagen wandelen komen we aan in Lukla. Op de kleine luchthaven heerst er een beetje chaos, hoewel het er altijd erg ongestructureerd aan toe gaat. We kunnen onze vlucht niet meteen
vervroegen, maar zitten hier beter dan in Kathmandu. We nemen na 16 dagen een (warme!) douche en leren Jelle en Jost, een Belgische en een Duitse klimmer kennen. Zij waren allebei tijdens de
aardbeving in Base Camp en hebben de lawine gefilmd die quasi het hele kamp heeft verwoest, zij hebben écht geluk gehad (hun filmpjes zijn viraal gegaan en makkelijk op Youtube terug te vinden,
bekijk zeker ook de website www.jelleveyt.be voor Jelles fantastische avontuur! Wat een prachtige kerel, overigens!).
Na drie dagen in Lukla kunnen we ten slotte naar Kathmandu vliegen. In Thamel lijkt de schade aanvankelijk mee te vallen, de meeste gebouwen
hier staan nog recht. Er is echter geen stromend water in ons hotelletje en in de eens levendige steegjes is het nu opvallend stil. Enkel bij een ingestort gebouw staat steeds een groepje mensen.
We hebben besloten om de stad niet in te trekken, dat zou een soort van ongepast ramptoerisme zijn, maar wandelen toch even onze wijk uit. Wat we daar zien, is hartverscheurend. Hier lijkt het wel
een oorlogsgebied, waar vele gebouwen volledig met de grond gelijk gemaakt zijn. De ware impact van de ramp wordt hier pijnlijk duidelijk...
Tot snel!
Peggy en Dimi xxx
Reacties
Reacties
Waaauww.. wat een verhaal.. Zo blij dat jullie ok zijn. xxx
Peggy en Dimi,
Nog maar eens : Wij zijn zo blij dat alles o.k. is met jullie tweetjes! Geniet nog van Dubai en Abu Dhabi zodat jullie deze enorme ervaring toch goed kunnen afronden. Bedankt ook om via deze weg jullie reis te kunnen meemaken! groetjes! Karine en Luc
Hallo Peggy en Dimitri,
We wisten via Dennis dat jullie ok waren. Blij dat jullie het goed maken. Geniet nog van al de rest. Lieve groeten uit Ekeren.
Hugo en Lucia
Amai wat een tekst ????
Bij dat jullie veilig zijn, geniet nog van jullie tripje in Dubai en tot gauw. Dikke knuffel voor jullie beiden xxx
Indrukwekkend Dimi en Peggy, en erg blij dat alles goed met Uw beide is. jullie zijn echt langs hoogtes en laagtes gegaan met Uw reis, thuis wachten er veel mensen die U beide weer heel graag in hun armen willen sluiten. Het zal wel even wennen worden, ik denk dat U de wereld nu heel anders zal zien. Veel liefs Karin.
Hé lieveke en Dimi,
Heb zojuist jullie verhaal gelezen en de tranen schoten me in de hoogte. Ben zo blij dat jullie ongedeerd uit dit hachelijke avontuur zijn gekomen. Wat ik zeker dit weekend ga doen is ook een bijdrage storten voor het weeshuis in Nepal. Dit is toch het minste dat we kunnen doen.
Geniet nog van jullie dagen in Dubai en als jullie terug in België zijn knuffel dan al jullie familie en vrienden maar eens goed. Van mij krijgen jullie langs deze kant al veel knuffies. Het zal ook wel even terug aanpassen zijn in ons Belgenlandje.
Lieveke, tot binnenkort. Hopelijk zie ik je voor je terug naar Brico(d)rama komt. xxx
Alweer Een fantastisch verhaal rijker, wij zijn allemaal super blij en opgelucht dat jullie het er zonder kleerscheuren vanaf hebben gebracht!!! Jullie mogen in ieder geval gerust zijn want de ganse familie ziet jullie doodgraag, ????????????geniet nog van de laatste dagen daar, en merci weeral voor het boeiende reisverhaal!!!!! Super, wij kijken al uit naar donderdag ????????????????????????????????
Wouw, hier zijn we gewoon volledig stil van geworden!
De tranen rollen van onze wangen ....
Blij dat jullie OK zijn !!!!!!!
We zullen jullie reisverhalen missen MAAR OOOOOOOOOO zo blij zijn als jullie terug zijn!!!!!!
TOT GAUW
xxxx
Daphne Gregory Marc Martine
Mooi verhaal dat ik met tranen in mijn ogen gelezen heb. Toch blij dat jullie ok zijn!!!
Mooi verhaal! Heel blij dat jullie ok zijn! Xxx
traantje in mijn ogen bij het lezen....
Zoals steeds weer prachtige natuurfoto's en een straf waar gebeurd-verhaal, maar het wordt hoog tijd dat je naar huis komt, zodat jullie engelbewaarder ook wat rust krijgt! Tot donderdag schatjes. XXX
Prachtig verhaal. Wordt er helemaal emotioneel van ... .
dag lieverds prachtig geschreven heb weer een krop in men keel we zullen blij zijn dat we jullie kunnen vast pakken het waren verschrikkelijke dagen we zien jullie heel graag
dikke kussen en tot volgende week xxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
Dit is zeker een avontuur om nooit te vergeten.. Blij dt jullie ok zijn dikke X
ja mannekes....t wordt idd tijd da ge eens efkes ner huis komt...dan kunde heel jullie reis eens laten bezinken...en ...jullie ouders ook effe op adem laten komen... tot van de week...
Peggy en dimi
dat was de moeite van ervaring. Zou beter zijn het niet te hoeven meemaken, maar zal el een hele ervaring zijn voor nadien. In elk geval blij dat jullie er ongeschonden vanaf gekomen zijn.
Laatste verhaal ... als ervaring kan dit zeker tellen. Blij dat jullie ok zijn.
Het rijke maar alcoholloze Dubai wordt vast een mooie afsluiter van jullie avontuur.
Alvast bedankt voor alle mooie reisverhalen die jullie ons hebben toegestuurd.
En voor donderdag 'Welkom thuis!'xxx
blij dat jullie ok zijn maar idd erg voor de Nepalezen! Jullie wereldreis had anders kunnen eindigen en dan bedoel ik zonder deze vreselijke ervaring. De natuur heeft ongekende krachten met vaak spijtige gevolgen! Wij waren in 2004 pas terug uit Thaïland toen de tsunami daar passeerde. Dat laat je niet onberoerd! Jullie zullen 14 mei met open armen worden ontvangen. Groetjes uit Wales
Wij zijn zo blij dat alles o.k. is met jullie tweetjes! Geniet nog van Dubai en Abu Dhabi zodat jullie deze enorme ervaring toch nog goed kunnen afsluiten.
Na de aardbeving in Nepal hebben wij een bijdrage gestort voor het weeshuis in Nepal.
dimitri en peggy bedankt voor de vele mooie reisverhalen en nu aftellen
( voor ons en de familie toch ) naar jullie thuiskomst.
Oost west, thuis best
dikke kus
Langs deze weg een oproep om geld te storten aan Shangrila. Deze mensen zijn vrienden van mij en kunnen het geld goed gebruiken want hun tehuis is onbewoonbaar geworden en moeten terug van nul beginnen. Thanks
BE86068222481550 (mededeling: aardbeving) of via www.shangrilahome.org.
Hey Peggy en Dimi,
We waren met z'n allen enorm opgelucht te horen dat jullie ongedeerd waren en dat jullie weg zijn geraakt en dat je jullie droomreis kunnen verder zetten. Geniet nog volop van waar jullie zo lang hebben uitgekeken.
Vele groetjes, Johnny en Wendy
Reageer
Laat een reactie achter!
- {{ error }}